Dutlar kendi ağacımızdan, gölgesinde dinlendiğimiz dallardan.
Çarşaflara döküldü, çocuk sesiyle, kahkahayla toplandı.
Ağır ateşte, sabırla kaynadı; ne taşırıldı ne aceleye getirildi.
Ne şeker eklendi, ne katkı—yalnızca meyve ve emek.
Levendî’nin pekmezi, biraz şenlik, biraz hatıra.